یک ساعت_فکر راحت

شهر مه گرفته‌

موزیک درحال پخش

یه آدم معلق و بلاتکلیف

شبیه گم شده ای بین آدمایی که

زبان مشترکی باهاشون نداره

نمیدونم یه ایستگاه زود پیاده شدم یا دیر

فقط میدونم من متعلق به اینجا نیستم

+ ساکت‌تر از همیشه.

یک ساعت_فکر راحت...

صبح بارونی با اینکه دلم میخواستبیشتر تو تخت بگذرونمبلند شدم با مامان خمیر درست کردمو نون پختیمبرعکس قبلنا که سودای تنها زندگی کردنخیلی تو سرم بود تو این مدتبیشتر دوست دارم با پدر و مادرم وقت بگذرونمو کنارشون باشمشاید بخاطر تجربه سوگی بود که داشتم بعدش با ن کارای باقی مونده رو تموم کردمیه چند روزی هست دوباره موهامو کوتاه کردمو غروب از ماسک موهایی که جوگیر شدم و خریدهبودم استفاده کردم که بخودم بگم اره خیلی بخودم میرسم و حواسم بخودم هستکتابمو تموم کردمو حالا دارم مینویسموقتی از بیرون دارم میخونم و به کارام فکر میکنممیگم خب تو نباید افسرده باشیبیشتر زمان روز رو مفید گذروندیپس چرا وقتی شب میشه فکرای وحشتناک بسرم میادچرا ناراحتم،ناامیدم،بی پناهمچرا اینقدر فکر میکنم که حالم بهم میخوره از همه چی همه کسجمع میشم کنج اتاقم و سیاهی شبو میبینمو از این حجم غمو و تنهایی که شبا به قلبم وارد میشه اشک میریزممن به امید فردایی بهتر خیلی وقته زندگی نمیکنمو میدونم هرچی هست همین امروزههمین ساعتایی که میگذرونم+همین اشک هایی که الان میریزم… یک ساعت_فکر راحت...

تو این چند وقت دردش رو نادیده گرفته بودمبا اینکه آخرین بار دکتر تاکید داشت که بایدخیلی مراعات کنمولی کارم جوری شد که باید همه اش وایستاده بودم یا وسایلو جابجا میکردم و بسته بندیدیشب با درد زیادی خوابیدمساعت پنج صبح از خواب پریدمدوباره همون خواب ، همون ضربه ، همون فریاد خفه شدهتو خواب هم ضربه همونقدر محکم بود و درد کشیدمحالا امشبم از ترس کابوس نمیخوابمدراز کشیدم رو تخت و سیاهی این شب بارونیحل میشه تو سیاهی وجود خودم…+انصاف نبود... یک ساعت_فکر راحت...